Büyük istekle başladığımız birçok faaliyeti kısa süre sonra yapmayı bırakıyoruz. Motivasyon bir başlangıçtır, devamlılık disiplindir.
Motivasyon kolaydır. İnsan onlarca, yüzlerce şey ister. Bazıları için harekete geçer, yani enerjisini harcar, coşkuyla, hatta aşkla. Spora başlamak istiyorum der, başlar …. ve 1-2 ay sonra bırakır. Kilo vermek istiyorum der, 1-2 hafta ciddiyetle devam eder … sonra gelsin tatlılar, börekler, çörekler. Yabancı dilimi çok iyi seviyeye çıkarmak istiyorum der, 1-2 kur kursa gider … sonrası malum. Hatta kadın, erkek ilişkileri de böyledir. Başta her şey yenidir, keşiftir. İlişki rutine girdiği an durma anıdır. Pek çok çift birbirini tüketir hatta sıkıntıdan birbirini hırpalamaya başlar.
Disiplinli olmaksa kolay değildir. Acı çeker insan disiplin adına. Hangi “yeni” başlarsa başlasın coşmaz. Koşmaz. Sakindir. Enerjisini dikkatli kullanır. Kimseyle konuşmaz, ta ki yeni başladığı konuyu ruhunda, yüreğinde ve aklında sindirene kadar. Disiplinli insanda ego olmaz. Disiplinli insan disiplinliyi gözünden tanır. O gözlerde acı vardır. O gözlerde vakur bir zafer pırıltısı vardır. O gözlerde öz keşif sürecinden kaynaklı öz sevgi, öz şefkat, öz saygı vardır.
“Motivasyonum yok” söylemi yerine “Disiplinli miyim?” sorusu daha akıllı bir öz yönetim sorgulamasıdır.