Güne 40 dakika süren sporla başladım. Yüklü bir iş programıyla da günü sürdürdüm.
Öğlene kadar proje toplantısı, sonrasında içerik ve aday araştırması, peş peşe telefonlar ve tabii ki finalde ev/mutfak alışverişi.
Sokağa çıkarken aklımda evimizin etrafımda şöyle bir tur atmak, hatta biraz Maçka Parkı taraflarına yürümek vardı. Gelin görün ki, herkesin aklında benzer düşünceler olduğunu caddeye çıktığımda anladım. Dört gündür evde oturmaktan çatlamış kitle maskelerini bile takmadan sokaklara fırlamıştı. Ben de fırlamamış gibi yapan fırlayanlardandım, itiraf ediyorum ? ama en azından bende maske ve eldiven vardı ?
Derken bu nasıl bir özlemse, al-götür servis yapan bir kahveciden kahvemi de elime aldım ve Maçka Demokrasi Parkı’na gittim. Belediye tarafından kimse oturmasın diye ters çevrilmiş banklardan, vatandaş tarafından geri düzüne döndürülmüş bir tanesine oturdum. ?
Durun daha bitmedi. ?
Adeta yakalanmayı her an bekleyen suçlunun ruh hali içinde bir de sohbetini sevdiğim bir arkadaşımla banktan uzun uzun telefonla konuştum.
Allah’ım insanlık çıldırmış olmalı, ben çıldırmış olmalıyım ?
Siz deyin yirmi dakika, ben diyeyim yarım saat sonrasında kalktım, önlerinde sıralar oluşmuş marketlerden birinin kuyruğuna girip ev alışverişimizi ‘hızla‘ yaparak eve döndüm.
.
Yaşam ne enteresan. Dünyanın en sıradan şeyi ‘sokağa çıkmak’ nasıl da önem ve öncelik sıralamasında hayatlarımızda bir anda bir numaraya oturdu !?
Bunu derin düşünmek ve hep şükretmek gerek. Sağlığa, elimizdeki varlıklarımıza, … adımımızı atabildiğimiz sokaklara, değil mi? ?
.
Washington Post – 27.04.2020 Korona Virüs Dünya Raporu (Toplam Vefat – Toplam Vaka ve ilk 23 ülke )
